Mijn naam is Elke Müller.
Ik ben geboren in Antwerpen in 1977.
Ik ben de middelste dochter van drie.
Ik ben mama van twee tienerzonen.
Sinds 1999 werk ik met jongeren en werd ik getriggerd en gedreven door het hoe en waarom van hun denken, doen en laten... op latere leeftijd en na enige zeeën doorzwommen, kwam hier ook de passie en nieuwsgierigheid voor volwassenen hun gedrag en denken bij.
En eens die weg ingeslagen, is er niet meer te stoppen...
​
​
" I am not what happened to me.
I am what I choose to become."
Carl Gustav Jung
Praktijk el.
Waarom 'el.'?
Er was eens... lang geleden een meisje dat geboren werd.
Ter verbazing van haar ouders, ze waren ervan overtuigd dat 'ze' een jongen ging zijn.
Ze noemden haar Elke. In haar jonge jaren was Elke niet zo gelukkig met de naam die haar gegeven was... Ze vroeg telkens opnieuw:" Waarom Elke?" Waarop haar vader elke keer opnieuw antwoordde:" Maar Elke, elke Elke is niet Elke Müller!" Daar kon ze zich in vinden, daarin vond ze troost.
Tot op de dag dat ze alleen ging wonen en ze naar de gemeente ging om zich te registreren. Zei de man achter het loket: " Oh maar dat is straf zeg, er bestaat nog een Elke Müller, zelfde maand, zelfde jaar...!" Elke zakte door de grond en opnieuw was ze ontevreden.
Enkele jaren terug kwam mijn papa naar me toe en hij vertelde dat hij eindelijk wist waarom ik 'Elke' genoemd was.
Als je de 'I' neemt van Inge (mama) en de 'L' neemt van Lothar (papa), dan zie je dat je die eigenlijk op dezelfde manier kan schrijven... de 'l'.
Je hebt dan de 'el' en omdat jij 'ons kleintje' bent, hebben we er 'ke' aan vast geplakt...
​
​